Sawasdee Kha Thailand; vakantie van het backpacken

2 mei 2011 - Kuala Lumpur, Maleisië

De meeste mensen beginnen hun Grote Avontuur in Azie in Thailand; wij einigden onze reis praktisch hier (naja, het deel van mijn reis met Co&Aal die nu weer in Amsterdam zijn, ik ga nog door in Maleisie en Hong Kong). Na heel cultureel verantwoord bezig te zijn geweest in Cambodja, Vietnam en ook een beetje in Laos hadden we er helemaal genoeg van (niet dat we het erg vonden maar we konden geen tempel/museum meer zien) en hebben we hier vooral verantwoord gechilled!

We begonnen in Thailand in het noorden, de prachtige stad Chiang Mai, op 1 april (geen grappen). Vanuit hier wordt veel trekking aangeboden (door de bush/bergen lopen) maar omdat we net de Gibbon Experience achter de rug hadden waren we daar niet echt voor te porren. Dat kwam mede door het akelige feit dat onze conditie rond het nulpunt zweeft; daar waren we tijdens de Gibbon wel achter gekomen :P Naja, ik ben er niet rouwig om. Chiang Mai was veel groter dan gedacht en vergeven van heerlijke lounge koffie/lunchtentjes waar we goed gebruik van hebben gemaakt. Ook de Saterday/Sunday Walking Street Market en de Night Bazaar Market (jaja, wij zijn GEK op markten) boden goed vermaak qua eten en shoppen! Wederom veel cadeautjes gekocht dus als je nu nog geen beste vrienden met mij bent, vul mijn mailbox met leuke emails en maakt kan op een van die souveniers :)

Omdat we niet volkomen nada wilden doen zijn we naar het Karen Long Neck & Big Ear Village gegaan waar we ontzettend werden afgezet (en daar zijn wij niet van gediend): we moesten 500 baht betalen en het dorp was meer een markt waar de souveniers super 'duur' waren dus expres niks gekocht. Die vrouwen met lange nekken/uitgerekte oorlellen waren vaak nog maar meisjes en zagen er doodongelukkig uit. Het was toch heel indrukwekkend, op een zielige manier. Ook zijn we naar de plaatselijke Waterfalls gegaan, niet als natuuruitje maar meer om verkoeling te zoeken en te bakken in de zon. Want het was HEET in Chiang Mai! Voor de rest zijn we een paar keer uitgegaan met Cia, onze Aussie vriendin waar we de Gibbon mee hadden gedaan; ook was ik nog een jongen van het Nicolaas tegengekomen waar we een drankje mee hadden gedronken (wat is de wereld toch klein).

Toen we in Chiang Mai aankwamen hoorden we dat Zuid-Thailand met haar felbegeerde eilanden waar wij heen MOESTEN geflood waren (het zal eens niet; onze reis wordt geteisterd door natuurrampen en het liefst overstromingen). Wij helemaal in paniek aangezien we het duiken/full moon party/'the beach' niet wilden missen, maar een super aardige thaise chick zei dat het steeds beter weer werd; we moesten gewoon eerst naar Bangkok en dan daar de weersverwachtingen afwachten. Dus een vliegticket geboekt (we konden geen 12-uur durende busrit meer aan) en de 5de waren we in Bangkok! Mijn god wat was ik blij dat ik al 3 maanden aan het reizen was toen ik hier aankwam aangezien het zo'n intense stad is en je wordt CONSTANT afgezet, vooral door taxi-chauffeurs en al helemaal door tuctucdrivers. Toen we op Bangkok Airport aankwamen en in een taxi waren gestapt zeiden we tegen de chauffeur, in de veronderstelling dat zelfs de grootste randdebiel wist waar het was, 'To Khao San Road please' (het Leidseplein van Bangkok). Die gast keek ons met een schaapachtige, tandenloze glimlach aan, 'Khao San Road? I not know, I ask at information'. Die information bleek dus een andere gast te zijn die gewoon op een stoepje zat te chillen, wij lieten hem de kaart zien en zeiden wederom 'Khao San Road!' Hij begreep het meteen en legde het uit aan onze chauffeur die na heftig knikken tegen ons zei, 'Oooo, Ko La Load! Yes, yes, I know!'. Alsof WIJ debiel waren! Ik kan er nu wel om lachen, maar toen dacht ik waar ben ik in hemelsnaam beland...

Uiteindelijk aangekomen op de beroemde Ko La Load werd het duidelijk waarom dit zo'n populaire plek is onder de backpackers: overal kraampjes met eten (Pad Tai, onze nieuwe favoriet), kleren (bikini's ingeslagen) en barretjes/guesthouses met alleen maar jonge globetrotters. In een zijstreegje ingecheckt en de rest van de dag/avond rondgelopen op de straat zelf en de zijstraatjes. Je kan hier letterlijk 24/7 shoppen/eten/feesten! De volgende dag (en de dagen die erop volgden) kwamen we erachter dat taxichauffeurs echt onmogelijk zijn. Of ze willen de meter niet aanzetten (heeel vaak), of ze brengen je naar een plek waar niet niet heen wil of ze willen je uberhaupt niet meenemen! Een tuctuc hebben we nauwlijks genomen aangezien die duurder zijn dan de taxi en geen airco hebben (hoe willen die mensen ooit klanten krijgen?). We moesten wat dingen regelen wat betreft visum (we hadden maar een visum voor 15 dagen en wilden bijna een maand blijven) en kijken hoe het zat met het weer in het zuiden dus moest we naar het Ministerie van Toerisme. Uit de eerste taxi zijn we zelf gestapt aangezien die gast ons naar een ander toeristeninfobureau bracht, uit de tweede taxi zijn we gekickt aangezien die chauffeur opeens niet meer wist waar het Ministerie was en uitgebreid op de kaart ging kijken terwijl de meter liep. Dus wij tegen hem roepen, 'We going to pay 5 baht less because meter is running and you don't know where it is!' en hij tegen ons 'No, no, I not like this, only 5 baht, get out, GET OUT!'. De derde taxi bracht ons wel naar de juiste plek en daar kregen we te horen dat het weer in het zuiden prima was (yes!) en dat we naar de Immigration moest buiten de stad voor ons visum, 1 uur met de taxi (shit!). Daar hadden we vandaag geen zin in, dus op naar de Royal Palace die ECHT dicht bleek te zijn (nee, dit is geen scam). Daarna wel de Reclining Buddha gezien, 46 meter lang, Groot & Goud I love it! Terug op Khao San een met een vriend van Co&Aal uit A'dam afgesproken die die dag was aangekomen en 's avond met hem en nog andere Nederlanders geparteed!

De volgende dag dus brak de lange tocht naar de Immigration afgelegd, en daar nog langer (3,5 uur) gewacht voor een verlenging van 7 dagen van ons visum voor 1900 baht wat niet eens genoeg was aangezien we dan 3 dagen tekort zouden komen (daarvoor krijg je een boete van 500 baht per dag; tja het moest maar). Die avond met 16 Nederlanders (opeens zijn ze overal) naar een pingpongshow gegaan en nog wat meer geparteed. Je bent op Khao San Road of niet he?

Onze laatste dag in Bangkok hadden we een fietstour geregeld via de oom van Robert (Co's vriendje), ABC Amazing Bangkok Cycling was zijn bedrijf. Was echt super leuk en kan het iedereen aanraden! Je fietst door door smalste straatjes en wijken waar je anders nooit zou komen, praktisch door mensen hun huizen en we gingen zelf met longtailboat naar een prachtig natuurgebied waar we over bruggetjes door de bush cruisden. Ook ga je naar een local market en wordt er veel verteld over Bangkok en de thaise cultuur door 2 super leuke thaise chicks die onze guides waren voor vandaag. Die avond gingen we met de bus richting Koh Tao waar een nieuw avontuur in de planning stond: duiken!

Was weer een lekkere rot-rit (je komt er niet onderuit) en rond 05:00 kwamen we op zaterdag 9 april aan bij de ferry die pas om 07:00 zou vertrekken (konden we dan niet 2 uur later uit Bangkok weggaan? Jaja, ze houden van systeem-geen-systeem). Op de boot werden we al meteen aangesproken door een jongen die Ban's Diving Resort aan het promoten was en aangezien die ook bovenaan in de Lonely Planet stond hadden we besloten daar ons Padi te halen. Het bleek een juiste keuze toen we op Koh Tao aankwamen: voor omgerekend 200 euro konden we onze Open Water halen incl. 4 overnachtingen en we hadden een leuke Nederlandse instructeur genaamd Suus. Die dag meteen de 2 uur durende oersaaie intoductiefilm bekeken en heerlijk gegeten in Ban's Restaurant. Eigenlijk kan ik onze tijd op Koh Tao heel simpel samenvatten: het enige wat we hebben gedaan is gedoken en een beetje in onze theorieboeken gegeken (omdat het zo goed beviel hebben we na onze Open Water ook onze Advanced gedaan met 30 m deep dive & night dive GEWELDIG!) en op het heerlijke strand gelegen. Het enige vervelende was dat ik heel veel moeite had met klaren en het me soms 20 minuten kostte om beneden te komen aangezien mijn oren maar dicht bleven. Maar alle instructeurs (Kate uit Bristol liep een soort stage bij Suus en was er de hele tijd bij en Richard, was al langer een instructeur, hielp met de Advanced) waren super aardig en geduldig en gingen gewoon 10 min eerder met mij het water in. Ook werd ik allemaal drugs gevoerd die mn sinussen zouden 'relaxen'; ik denk dat die ook hebben geholpen :P

Wat ook een top-ervaring was: Songkran/Thais nieuwjaar/Waterfestival! Op Koh Tao wordt dat de 13e gevierd dus de 12e gingen we met allemaal mensen (cursisten, instructeurs, locals) uit en rond 12 uur 's nacht begon het festijn: LET'S GET WET! Iedereen rende de zee in met buckets en supersoakers/waterkanonnen om elkaar constant nat te gooien. Want dat is waar Songkan om draait: gewoon constant iedereen natmaken/zelf doordrenkt raken. Vond het die avond ge-wel-dig maar de volgende dag was ik nogal brak dus had niet echt zin om kletsnat bij het ontbijt te zitten maar ja hoor: kreeg voor ik het restaurant had bereikt al een emmer in mijn nek en kon er toen wel om lachen. Zo ging het een beetje de hele dag door en vooral de Thaise locals gingen helemaal uit hun dak; op scooters reden ze door de straten met supershooters om iedereen die enigzins droog leek nat te sproeien (of de mensen die al nat waren nog meer de doordrenken).

De 16e verlieten we, helaas helaas, Koh Tao want de Full Moon Party stond voor de deur dus op naar Koh Phangan! We sliepen wel helemaal aan de andere kant van het eiland in Haad Yao, 45 min. met tuctuc naar Haad Rin waar de Full Moon zou plaatsvinden. Maar we kregen er wel wat voor terug: een prachtig strand, helemaal niet druk, een knalblauwe, heldere zee... We sliepen in een bungalow (helaas niet op het strand) die behoorlijk crap was maar dat zagen we door de vingers aangezien we 2 euro per persoon betaalden :P De 17e kwam Cia, onze Aussie vriendin, die bij ons bleef slapen aangezien we samen wilden Full Moon Partyen! We hadden alleen een beetje een dilemma: het kostte 300 baht p.p. om naar Haad Rin te gaan met tuctuc, one way! We zouden er 2x heengaan, de 17e en de 18e (want dan was de echte Full Moon) dus die grap zou in totaal 1200 baht p.p. kosten (bijna 30 euro)! Maar we kwamen erachter dat het 200 baht was om voor 24 uur een scooter te huren: 2 scootertjes voor 2 dagen is in totaal 200 baht p.p.! We zouden er voor het donker heenrijden, feesten en 's ochtens weer terugrijden. Dat hebben we uiteindelijk ook gedaan, zonder problemen. Oke, de avond van de Full Moon kregen Alex&Co net voor we in Haad Rin waren een klapband maar die was ook weer binnen 5 minuten gefixt. Ik heb zelf niet gereden aangezien ik a) niet zo'n goede bestuurder ben b) ik mezelf al helemaal niet vertrouw met iemand achterop en c) de wegen niet zijn zoals in Nederland (lees: stijl, zand, potholls). Gelukkig konden die meiden super goed rijden dus voelde me heel veilig achterop. De avond voor de Full Moon hadden we meteen een Full Moon outfit gescoord en zagen we hoe ontzettend gaaf de locatie was: allemaal barretjes/clubs/fireshows/muziek op het strand! De Full Moon Party zelf was ook te gek; we hadden onszelf helemaal beklierderd met glow-in-the-dark verf en tot in de vroege uurtjes op het strand gedanst met de volle maan als decor...

De 20ste hadden we een lange reisdag voor de boeg want vandaag gingen we naar Koh Phi Phi, onze laatste bestemming in Thailand! Eerst met de ferry naar het vaste land, toen 4 uur met de bus naar Krabi aan de westkant van Thailand en toen weer de ferry naar Koh Phi Phi Don. We waren behoorlijk gaar toen we uiteindelijk aankwamen dus maar een willekeurig hotelletje geboekt (weer niet een van de beste en we betaalden er wel veel voor maar Koh Phi Phi is kennelijk een van de duurste eilanden). Spullen gedumpt en op naar het strand wat, het zal eens niet, prachtig was. Omdat dit voor Co&Aal eigenlijk de laatste bestemming van hun reis was (Kuala Lumpur niet meegerekend) hebben we vooral veel op het strand gelegen en gebakken :P Want die moesten natuurlijk poepiebruin thuiskomen (wat behoorlijk goed is gelukt naar mijn mening)! We hebben nog wel een boottour gedaan naar Maya Beach ('The Beach' met Leo DiCaprio) en andere stranden/snorkelplekken maar dat viel nogal tegen omdat 1) we op een longtailboot met 20 anderen werden gedumpt 2) de halve familie incl. schreeuwden maar wel schattige kinderen van de kapitein meekwamen 3) snorkelen mij na al dat duiken niet echt meer interesseerd en 4) Maya Beach overbevolkt werd door toeristen (wat natuurlijk te verwachten was). Ach ja, niet alles is perfect...

Maandag 25 april moesten we Koh Phi Phi verlaten aangezien Co&Aal 27 april vanuit Kuala Lumpur terug naar huis vlogen, BOEHOE SNIK SNIK (dat slaat op het vertrek van de prachtige stranden en mijn Charlie's Angels)! Hopelijk was dit mijn laatste busrit want ik kon het bijna niet meer aan: vanuit Krabi naar Hat Yai met krappe minivan (Co had het nog erger achterin tussen allemaal vreemden gepropt) waarin ik opeens super wagenziek werd en moest overgeven (!) wat mij nog maar een keer in mijn hele leven eerder is overkomen dus was zo verbaasd; vooral over mijn super goeie reflex naar een plastic zakje :P In Hat Yai moesten we wachten op een andere bus, toen we daar uiteindelijk in zaten meteen in slaap gevallen tot we bij de grens eruit moesten om onze boete te betalen. Alleen, ze accepteerden geen dollars dus Co&ik terwijl de hele bus op ons wachtte als een gek naar een Exchange Bureau gegaan, geld gewisseld en betaald, weer in de bus, bij de 'echte' grens met backpack en al er weer uit want die moest door security, stempel voor visum Maleisie geint... Helemaal kapot kwamen we om 06:00 in Kuala Lumpur aan waarvandaan ik mijn reis vervolg en mijn laatste maand is aangebroken!

Lieve, lieve Charlie's Angels/2 Musketiers ik mis jullie heel erg maar ben blij dat mijn avontuur nog niet over is, helaas kan ik het niet zo direct meer met jullie delen. Gelukkig hebben we wel het grootste deel (voor jullie helemaal) samen beleefd, dat ga ik mijn hele leven koesteren. Kiss me! Bananacake noo! No ghave! Cannot! Haha, love you :D

4 Reacties

  1. Eva:
    2 mei 2011
    Eef! Ik twijfel altijd even voor ik je berichten begin te lezen... Je verteld zo veel herkenbaars! Dat missen komt dan wel heel heftig op me af.
    Ik ben super blij dat je dit allemaal mee maakt, en hoop (maar zo te lezen ook wel) dat je net zo van al deze avonturen geniet als ik zelf een jaar geleden deed!
    laatst sprak ik je vader even, hij was toen net terug van zijn bezoek aan jou en vertelde super enthousiast hoe leuk het was, maar ook hoe moeilijk om weer afscheid te nemen. Morgen gaat Dag Annemiek uitzwaaien. Nog even en dan zie je je mama weer! Daar zal je wel naar uitkijken!

    Lieve Eef, geniet van je laatst maandje daar!!
    xx
  2. Leoni:
    4 mei 2011
    Sawasdee Kha eefje, wat een leuk verhaal weer! De foto's zien er ook echt geweldig uit (vooral die van de Fullmoon Party!!!) en wat goed dat jullie ook gelijk voor Advanced zijn gegaan! Wel jammer dat de musketiers (of inmiddels de Charlies Angels?;)) niet meer samen zijn, maar ik weet zeker dat je een geweldige laatste maand gaat hebben.
    Wij hebben ook nog maar 3 weekjes in Aussie... Sjeeetje de tijd vliegt!:( Morgen gaan we de Whitsundays doen, daarna op naar Mission Beach, Magnetic Island, dan Cairns, Alice Springs (Uluru-tour) en tot slot weer een paar daagjes in Sydney.. ;)

    Geniet ervan eefje! Heeel veel plezier in Kuala Lumpur! (Waar ga je naar Kuala Lumpur eigenlijk heen??) Dikke kus, leeuw
  3. Claudia:
    4 mei 2011
    Eefjee!! Ik heb geen inspiratie voor een reactie, maar geniet nog van je toptijd! ben de dagen aan het aftellen tot je terugkomt! :D Dikke kus
  4. Coco:
    29 mei 2011
    Nooo ik mis dit zo erggg! Zie je woensdag :D xxxxxxxxxxxx