Dam biet Cambodja, Xin chao Vietnam!

Dam biet (tot ziens) Cambodja, Xin chao (hallo) Vietnam (in het Vietnamees)!

Long time no see (letterlijk en figuurlijk)! Moest echt even mijn laatste blog nalezen om te zien waar ik was gebleven... Phnom Penh in een ver, ver verleden... 3 weken om precies te zijn! Nou ga er niet al te lang op in aangezien ik nu helemaal op Vietnam-mode sta. Haha ik zit nu in Hue en schrijf dit bericht vanuit een hostel (!! Heb al 5 weken niet meer in een hostel geslapen, laat staan een dorm met 6 stapelbedden maar bevalt heel goed). Was even 2 daagjes alleen aangezien mn pappie me de 12 had verlaten (boehoe! snik snik!) maar morgen komen Co&Aal hier aan en zijn de 3 musketiers weer compleet! Oke, first things first, Cambodja:

Na dus een zeer depressief oorlog-dagje in de hoofdstad Phnom Penh hadden we de volgende dag een wat vrolijker programma gepland (we hebben het nu over woensdag 23 februari). Eerst het niet zo indrukwekkende National Museum, maar daarna het prachtige Royal Palace met gouden-met-diamanten-bezette buddha en een vloer die geheel uit zilveren tegels bestond maar dat werd aan het oog onttrokken door een dikke laag tapijt. Alleen een vierkante meter werd zichtbaar gemaakt ('jaja, het ligt er echt hoor!') maar de glans was er -letterlijk- een beetje van af. Oja, we waren ook nog naar een weeshuis gegaan, waar we kennelijk niet met lege handen konden aanzetten dus hadden we een zak van 25 kg rijst gekocht die de seconde dat we daar aankwamen uit de tuctuc werd gegrist door de leiding. Lekker dankbaar! Maar de kindertjes waren super lief en konden allemaal goed engels, daar kan de rest van de bevolking een voorbeeld aan nemen. Ik wilde een potje volleyballen met die kids maar zij wilden voetballen, dus ipv van voetballen of volleyballen leek het ze leuker de bal zo hard mogelijk naar mijn hoofd te knallen (wat vooral Co&Aal hilarisch vonden, ik minder: 'ja hoor, kleine snotapen! wat een rotkinderen!'. Ze verstonden gelukkig geen Nederlands.).

De volgende dag gingen we met de bus naar Siem Reap, in het noorden van Cambodja. Het duurde 6,5 uur (een ritje van 300 km) maar toen we daar aankwamen stond er al een tuctuc met onze namen erop klaar om ons naar een Guesthouse te brengen. Dat bleek helemaal top te zijn (vooral in vergelijk met het krot waar we in Phnom Penh sliepen): hadden allemaal een klein tweepersoonsbed op een super grote kamer met airconditioning voor 4 dollar p.p.p.n.! Siem Reap bleek een super leuke stad te zijn, vooral de Night Market waar ik meteen een paar bling bling oorbellen had gescoord. Ook nog een heerlijke footmassage gehad ($1,- voor 15 min). Daarna cocktails gedronken in de Pub Street (happy hour!) waar een te leuke nichterige ober de hele avond aan ons tafeltje heeft staan kletsen. Daarna naar The Temple, een leuke club waar we tot in de vroege uurtjes hadden geswingt. Dat merkte ik de volgende dag: kater! Ze doen echt vergif in die cocktails hier. Maar ja, we moesten hoe dan ook vroeg op aangezien Angkor Wat op het programma stond; we hadden zelfs een tourguide voor de dag geregeld. Maar, kater of geen kater: het was het mooiste wat ik ooit heb gezien (en ooit zal zien haha) wat ik voor geen goud had willen missen (wat wel het geval was geweest als ik in Aussie was gebleven, dat maakte het extra bijzonder). Het is een gigantische stad met verschillende tempels en niet voor niets een van de 7 wereld wonderen, volgens mij. Ook 'Tomb Raider' van Lara Croft was hier opgenomen, we zijn nog speciaal naar de Tomb Raider-temple gegaan. In het echt nog 1000x cooler. We hadden een 3-daagse pas gekocht voor Angkor Wat en zijn nog een keer gegaan, dit keer wilden we op de fiets maar helaas viel co dr ketting na 5 minuutjes trappen eraf dus zijn we uiteindelijk toch weer met de tuctuc gegaan. Deze keer om de sunset te zien vanaf de 'berg' daar, nou, ik kan je vertellen, het was een prachtige cloud-set.

Het leuke was dat Co de 27ste jarig was en daar moest natuurlijk het nodige aan gedaan worden! De 26ste gingen we nog naar de floating villages met boot en tourguide (zat kennelijk in de prijs inbegrepen, mij best!). Dat was grappig om te zien: een heel dorp drijvend op het Tonle Sap-meer. Floating church, floating shops, floating basketballfield, floating weeshuis... Daar moesten we natuurlijk heen maar de tourguide stond erop dat we iets moesten meenemen dus hadden we flesjes water voor die kids gekocht (anders zouden ze het gore water uit het meer drinken). Nou, dat werd veel enthousiaster in ontvangt genomen dan bij het vorige weeshuis. Wat zeg ik, coco die de flesjes aan de kinderen wilde uitdelen werd zowat aangevallen alsof het dolle hyena's waren! Haha ik heb zo gelachen... Toen we weer terug in Siem Reap waren had ik sneaky bij een super leuke bakery een mooie cheesecake voor Co dr bday geregeld, die ik de volgende dag om 8 uur moest ophalen. Die avond gingen we weer drankjes doen in de Pubstreet en Aal was er via facebook achter gekomen dat Lara&Maithe (vriendinnen uit A'dam) ook in Siem waren: ze hadden ons in een tuctuc zien zitten! Dus als special surprise kwamen die om 23:55 gillend aanrennen; Co helemaal blij het was echt top! Die avond weer in The Temple tot sluitingstijd staan dansen...

Dat was dus 5 uur en ik moest om 07:30 op om die taart te halen. Weer lekker brak door de cocktails verzamelde ik al mijn krachten om in een tuctuc te stappen en de taart op te halen. Gelukkig had co niets gezien en ik had de taart onder het bed verstopt. Aan het ontbijt een paar uur laten kwamen aal&ik zingend, met de taart&kaartjes aanzetten. Hij was nog lekker ook! Die dag een beetje gechilled, naar een rooftop-pool gegaan en daarna een uur een full-body massage, pedicure&manicure en haartjes laten wassen en stijlen... Nee, wij zijn echt geen stinkende backpackers haha :P Mooie jurkjes aangetrokken en voor Co's verjaardag (op de kosten van haar pappie) heerlijk gegeten en wijn gedronken (kan namelijk geen cocktail meer zien).

Next day: vroeg opgestaan aangezien we naar een Silkfarm gingen, was echt top en nog gratis ook! Er werd van plant tot sjaal uitgelegd hoe het beroemde cambodjaanse zijde werd gemaakt en je kon elk proces zien (de silkfarm was gewoon in productie, het was niet alleen voor de show). Natuurlijk veel te dure sjaals voor beide oma's gekocht in de giftshop, haha :) Daarna dus nog een keer naar Angkor Wat, al dan niet op de fiets maar het was het zeker waard. 's Avonds laatste avondmaal met Co&Aal aangezien ik die avond met de bus naar Vietnam vertrokt om met mn pappie te gaan reizen en zij naar het zuiden gingen. Zeer dramatisch afscheid (not) en ik was weer on the road. Had een hele chille bus geregeld maar heb er helaas niet van kunnen genieten: de busreis was een HEL! Alleen maar potholls in de weg; ik kon wel janken. Om 6 uur 's ochtends kwam ik aan in Phnom Penh waar ik kennelijk moesten overstappen (mij wordt ook nooit wat verteld). Helemaal gaar in een andere bus gestapt die ons naar een ander busstation bracht waarvandaan de bus naar Ho Chi Minh City vertrok. Meteen in slaap gesukkeld en opeens waren we bij de grens waar ze lekker moeilijk deden (zal eens niet): mijn paspoort werd me in de bus al afgenomen, toen moesten we allemaal uitstappen en weer instappen als je naam werd opgenoemd, bij de daadwerkelijke grens moest je je backpack mee naar een huisje nemen waar je naam weer werd opgenoemd, je je paspoort terugkreeg en die backpack vervolgens door de security ging. Paspoort nog een keer gecontroleerd en toen mocht ik ein-de-lijk Vietnam in. Duidelijk systeem-geen-systeem. Vanaf de grens was het nog 3 uur rijden en toen kon ik mijn pap in, ik had het al gehoopt haha, een super chique hotel in de armen vallen! Was zo fijn! We waren na even de kamer inspecteren (minibar: check, badkamer met ligbad: check, laundryservice: check, prachtig uitzicht op de 24ste verdieping: CHECK!) meteen de stad ingegaan. Is nog groter en drukker dan elke andere Aziatische stad die ik heb gezien; voor Eddi een behoorlijke cultuurshock denk ik! Die werd eerst ook een beetje gek van het hysterische verkeer (miljard scooters, iedereen die toetert, constant bijna-aanrijdingen) wat ik al helemaal niet meer opmerkte na een maand Azie :P

We hebben in Ho Chi Minh City veel gezien, onder andere het War Remnants Museum over de oorlog met de Amerikanen (heel heftig, vooral de foto's van de Agent Orange slachtoffers: helemaal misvormd en verminkt). Ook hebben we een Mekong-delta-tour gedaan, was echt super leuk! Met de boot langs de floating market, afgestapt bij een fabriekje waar ze echt alles van rijst maken en dat mochten we proeven ook: rijstpannekoek, ricepop, rijstsnoep, rijstewijn met slangenaroma (40% alcohol, was niet heel smakelijk zie foto's op facebook)... Ook allerlei soorten fruit werden niet overgeslagen: ramboetan (soort lycee, heerlijk), water apple, milky apple, dragonfruit, jackfruit, mijn eerste keer kokosmelk (jammie!) en nog veel meer. Zelf ook nog een beetje gepeddeld aangezien het lowtide was en ons punter-vrouwtje het wel heel zwaar begon te krijgen... Die avond voor de eerste keer Pho (beef-noodlesoup, nationaal Vietnamees gerecht) gegeten en heb dus een nieuwe verslaving: Pho. De volgende dag naar de Cu Chi Tunnels waar de Vietcong in verstopt zat tijdens de oorlog en allemaal vallen voor de Amerikanen zette; het was echt hilarisch hoe dit gigantische tunnelcomplex (volgens mij in totaal 250 km tunnel) tot een soort pretpark was omgebouwd met shooting-range. Maar we mochten de tunnels gewoon in, kregen overal een demonstratie van (vooral de vallen waren zeer indrukwekkend) en ze lieten zien hoe ze van Amerikaanse bommen die niet waren ontploft nieuwe bommen maakten en vervolgens tegen hen gebruikten. Het intofilmpje was eigenlijk het meest hilarisch: met een triomfantelijk stemmetje vertelde een vrouw dat de vietcongstrijders die de meeste Amerikanen hadden gedood daar medailles voor kregen. Ben blij dat ik geen Amerikaan ben!

Die avond vlogen we naar Hoi An, midden-Vietnam. Bleek een super leuk stadje te zijn, heel pittoresk waar een ding heel duidelijk werd: als je iets tailor-made wil laten maken, moet je het hier doen! O-ver-al zaten tailors en tja, daar moet dan maar gebruik van gemaakt worden dus ik liet een colbertje en slippers maken. Vond het zo leuk dat ik in Bangkok waarschijnlijk nog meer dingen laat maken, alleen al omdat het zo'n geweldig proces is van stoffen uitzoeken, je van top tot teen laten opmeten, de spanning van hoe het gaat worden, de first-fitting (niet helemaal perfect dus nog een beetje laten innemen hier en daar)... Love it! Hadden vanuit Hoi An ook nog een ochtendtripje gedaan naar tempelcomplex My Son, wat heel mooi was, maar ben echt verpest door Angkor Wat aangezien geen tempel daar meer aan kan tippen. Het was ook veel meer vervallen en de Amerikanen hadden daar destijds ook een hand mee geholpen (we zouden zweren dat een een B-52-krater zagen).

Maandag 7 maart hadden we vroeg het vliegtuig naar Ha Noi geboekt, om vervolgens met private driver (je gaat met je paps op vakantie of niet :P) naar Ha Long Bay City (Bai Chay) te worden gebracht. Het eerste wat opviel: het is KOUD! En met koud bedoel ik: 17 graden en geen zon. Meteen een spijkerbroek, trui en sjaal aangetrokken. Het twee wat opviel: het is hier uitgestorven! Het hoogseizoen moet in Noord-Vietnam nog beginnen dus de meeste winkels/restaurants waren dicht, helaas helaas. Ach ja, we waren toch van plan alleen 2 nachtjes te blijven en daarna zsm weer weg te gaan. We hadden voor de volgende dag een trip geboekt op Ha Long Bay, bleek toen we bij het haventje aankwamen dat we een hele boot voor onszelf hadden! En het zijn echt giga-boten; er kan makkelijk 40 man op dus het was een beetje vreemd, haha. Maar de tour was prachtig, Ha Long Bay is echt het mooiste natuurgebied dat ik ooit heb gezien. Het was niet zonnig maar een beetje mistig, wat het al helemaal een mysterieus accent gaf: allerlei tinten blauw, karstbergen die uit het water omhoog rijzen, grotten die verstopt zaten tussen het groen... Die 'grotto's' van druip-karststeen waren gigantisch en werden door allemaal kleuren verlicht, heel indrukwekkend. Ook hebben we nog gekajakt door de Bay, heel mooi en sereen. Rond 13:00 werd de lunch geserveerd en volgens mij hadden ze een miscalculatie gemaakt want de hoeveelheid eten die we kregen voorgeschoteld was voor minimaal 10 man, niet voor een 19-jarig meisje en een volwassen man die niet heel erg fan is van Vietnamees eten. Het ene na het andere bord met zeedieren (wat ik al niet zo lekker vind maar ik heb alles geprobeerd) werd voor onze neus gezet. Toen we klaar waren met eten leek het alsof we niks hadden aangeraakt :P

Op woensdag 9 maart gingen we weer terug naar Ha Noi waar Eddi een heerlijk hotel had geregeld. Na te zijn ingecheckt en gesetteld (tas in de hoek gegooid, colaatje light uit de mini-bar en even 3 keer op het bed gesprongen) naar het Hoan Kiem-meer gelopen en daar gelunched. In mn eentje was ik nog door de oude stad gelopen, waar je heerlijk kan verdwalen in de kleine straatjes die allemaal een eigen thema hebben: de een verkoopt alleen maar lampionnen, de andere knopen en garen en weer een ander enkel tinnen blikken. De volgende dag waren we naar het Ho Chi Minh Mausoleum gelopen waar oom Ho ligt opgebaart, helaas was het al dicht en konden we hem niet in levende (ik bedoel dode) lijve zien. Wel hebben we 3 uur naar oom Ho's houten huis gezocht en uiteindelijk een cyclo (fietsen-riksja) genomen; kwamen we erachter dat we al meerdere malen langs de ingang en uitgang waren gelopen... De rest van de dag nog een beetje rondgelopen en cadeautjes gekocht. Vrijdag naar de Tempel van de Literatuur gegaan en daarna ook nog naar het Museum van de Schone Kunsten. Toen we 1 minuut in het museum waren kwamen we erachter dat we eigenlijk helemaal geen zin in een museum hadden, nee, we hadden het helemaal gehad met al dat culturele gedoe! Nog voor de vorm 5 minuutjes rondgelopen en de rest van de dag gechilled (en onder chillen versta ik: cadeautjes&neppe chaneltas shoppen). 's Avonds naar het Waterpoppentheater gegaan, wat helemaal niet zo indrukwekkend was als in alle gidsjes wordt gezegd maar wel lachen (alleen gaat die Vietnamese muziek echt bij mij door merg en been). En om de super leuke 2 weekjes met mn paps af te sluiten in het mooiste hotel van Ha Noi gegeten: Sofitel Metropole. Was verrukkelijk!

De volgende dag vertok Eddi weer naar Amsterdam (boehoe, snik snik!) en ik met het vliegtuig (heb behoorlijk wat afgevlogen in Vietnam!) naar Hue. Kwam daar aan het einde van de dag aan en had alleen een adres van een hostel wat me wel leuk leek. Alleen: de airport-shuttle had geen zin mij daarheen te brengen dus moest het laatste halfuur lopen. Mij best! Bleek dus een super leuk hostel te zijn. Voor het eerst in mijn leven dat ik alleen in een restaurant had gegeten (had geen zin om te socializen/in het hostel te eten) en dat was veel minder erg dan gedacht :) De volgende dag een fiets gehuurd en de hele dag gefietst, in de zon (!!) die ik al een week niet had gezien, langs prachtige tempels en koningsgraven, glooiende landschappen en sawa's... Ik was intens aan het genieten! Die avond was de eerste keer in Vietnam dat ik ein-de-lijk op Facebook kon dus daar meteen gebruik van gemaakt en 2,5 uur foto's geupload, ondanks dat er boven de computer stond 'be social to your fellow backpackers, use computer for only 15 minutes'; ik deed maar even of mijn neus bloedde haha!

De volgende dag kwamen Co&Aal aan in Hue en waren de 3 musketiers weer onafscheidelijk; alsof we nooit uit elkaar waren geweest. De oude Citadel verkent (prachtig) en vooral veel, veel bijgekletst. Dinsdag een bus voor dezelfde avond naar Ha Noi geboekt en op een drakenboot de parfumrivier bevaren... Was een heerlijk dagje (wederom, ik heb hier alleen maar heerlijke dagjes!) en ik had nog niet met een 'sleeping-bus' gereisd: ipv stoelen bedden! Werd helemaal hysterisch, zo cool vond ik het ik had nog nooit zoiets gezien! We lagen met zn drieen boven achterin (want het zijn 'stapelbedden'!) en ik had nog behoorlijk goed geslapen ook! Helaas ging het licht wel om 7 uur 's avonds uit :P. Na 15 uur kwamen we in Ha Noi aan en gingen met een Nederlandse meid die we in de bus hadden ontmoet naar Ha Noi Backpackers Hostel (zelfde als die in Hue). Alleen: het PLEURDE en het was KOUD! Nog veel kouder dan toen ik met Eddi in Ha Noi was; als ik daar nu aan terugdenk was dat heerlijk. Heb nu ook een ontzettende druipneus. Het is vandaag donderdag (schrijf dit dus vanuit Ha Noi, niet meer Hue) en kom net terug van een kookcursus (Co&Aal doen vandaag de Ha Long Bay-tour dus moest vandaag mezelf vermaken). Die cursus was echt super, meer gegeten dan gekookt haha :) Dus als ik terugben in Nederland ga ik lekker lotus chicken, bananaflowersalad en cabbage rolls voor jullie maken! Nu kijken of we morgen deze kou al kunnen verlaten en naar Laos gaan :)

Kussen van Eva