'Charlies Angels! Transport? Massage? Sunglasses?'

Dat was ongeveer mijn eerste indruk van Azië. De poort van ZO-Azië kwam ik binnen op Bali, Indonesië, waar we in Kuta Beach overnachtten in Kedin's Inn (waar Alex vorig jaar ook had gelogeerd). Toen ik om 06:00 's ochtends op de airport aankwam opzoek naar een taxi merkte ik al meteen de andere vibe die in de lucht hing. Chaos, avontuur, natuur, cultuur... Ik heb de hele taxi-rit glimlachend naar al die bedrijvigheid op straat gekeken (in Aussie zou om 06:30 geen dooie kip te zien zijn, behalve een dronken aboriginal misschien) tot ik aankwam bij Poppies Lane 1 waar het hotel zich bevond (er zijn wel meerder straten in Kuta, maar praktisch twee met een naam: Poppies Lane 1 en Poppies Lane 2). Co&Aal waren de avond ervoor al naar Bali gevlogen dus ben snel naar de kamer gegaan (eindelijk een privékamer!) en op mijn matrasje geploft. Ook al was ik om 02:15 opgestaan kon ik de slaap toch niet vatten dus zijn we om 08:00 gaan ontbijten, wat gratis was: heerlijke bananapancake en een mixed fruit juice (wat ik de rest van de tijd ook heb ontbeten, met af en toe een uitschieten: bananapancake met kaas! Woehoe, livin' on the edge.. :P). Toen Kuta verkend, waar we CONSTANT werden aagesproken met 'Yes miss, transport?? Massage? Bag? Rayban sunglasses?' met als hoogtepunt dat ze ons 'Charlie's Angels' noemden. Best! Maar het hoogtepunt, vooral na super duur Aussie: life's cheap as hell! Ons heerlijke hotel met zwembad: 8 euries de nacht, super lekker eten (nasi/mie goreng, soto ayam (mijn favoriet), gado gado) voor 1 euro, nep ray-bannetje 1,50, de hele dag worden rondgereden naar alle highlights voor 30 euro (gedeeld door 3 dus een tientje) en ga zo maar door... En heb gehoord dat het in andere delen van Azië nog goedkoper is! Kan het bijna niet bevatten :P En al helemaal het onderhandelen: bijna geen een prijs ligt vast; over alles kan worden gediscussieerd. Tja, dan komt die 'Berber' in mij naar boven, he mam? Haha! Kan wel een dialoogje geven:

Ik: "Lovely dress, how much?" (straight to the point werkt het beste)

Balinees vrouwtje: "Yes, miss, you very pretty, I give you special price because you nice... 150 (thousand) rupiah." (1 euro is 12000 rupiah, dus ze vraagt ongeveer 12,50)

Ik: "Haha, you're crazy!"

Balinees vrouwtje: "What haha? Why you happy? You bargain, give me good price, serious price."

Ik: "150 is way too much, that dress is not worth 150 thousand. I give you 20."

Balinees vrouwtje, verontwaardigd: "20?! No, miss, no 20, give me serious price. No less than 100."

Ik: "Oke, oke, I'll do it voor 30."

Balinees vrouwtje: "Ahhh miss, me no rich... 80 thousand rupiah. Give me last price."

Ik: "That is still way too much, I'll give you 50 because I really like the dress but that is the maximum."

Balinees vrouwtje: "Noooo, no less than 70!"

Ik:"Sorry, still way too much, I'm going, bye!" (ik loop weg)

Balinees vrouwtje, roept me na: "Oke, oke, 60!"

Ik, roepend over mijn schouder:"50!"

Balinees vrouwtje, sikkeneurig komt ze achter me aan: "Oke, 50 fine ja.."

Bingo! Haha, zo ging het dus de hele tijd. Mijn weglooptechniek werkt vaak wel, maar soms ook niet maar dan moet je volharden en het bij een ander zaakje kopen (elk zaakje verkoopt toch precies hetzelfde). Dus naast shoppen en rondwandelen, lekker eten, veel slapen, zonnen bij het zwembad (en een keer bij zee maar werden daar constant geterroriseerd door 'massage? ice-cream? sarong?') lijkt het alsof we op Bali niet veel hebben gedaan. Maar zijn 2 hele dagen op pad gegaan met een personal driver en toen heel veel in een keer gezien. De eerste keer met Tut, een jongen die in de bar van ons hotel werkte en helaas, merkte we pas toen we met hem op pad gingen, toch minder goed engels kon dan we dachten of gewoon een beetje dom was. Maar hij had ons wel een floating temple laten zien, 2 watervallen, zijn moeder in zn geboortedorp, hot springs (prachtig) en Lavina Beach in het noorden. We probeerde de hele tijd allemaal dingen over Bali en Indonesië te vragen, zijn lievelingsantwoord was 'yes' (Wij: "Untill what age do balinese children go to school?" Tut: "Yes") maar we konden nog wel uit hem peuteren dat je in Indonesië geen rijexamen hoeft te doen, noch rijlessen te nemen en je gewoon je rijbewijs moet kopen, alleen als je jonger bent moet je meer betalen (op je 15e moet je iets van 30 euro betalen, ha!). En dat hadden we gemerkt: ze rijden hier nog steeds aan de verkeerde kant van de weg waar ik lijp van word, halen aan alle kanten in, toeteren zovan "hoi ik kom eraan pas maar op", rammen bijna alle scooters waar de straten van zwartzien én rijden het liefst gewoon midden op de doorgetrokken streep als er 20 tegenliggers aankomenrijden op een afstand van 10 meter. Heb dus zoveel hartverzakkingen gehad dat mijn hart nu tegen mn blaas drukt.

Heb maar een nachtje geparteed wat heel leuk was maar de volgende dag zo'n kater dat ik het niet nog een keer aandurfde (terwijl ik niet eens zóveel had gedronken :P). Was wel een super coole club met allemaal verschillende lagen en verdiepingen en zeer interessante anorectische balinese meisjes die op de bar dansden... Niet erg sexy al vonden ze dat zelf wel, ach ik laat ze maar in de waan...

Vrijdag 18/02 hadden we nog een dagtripje gedaan langs een batikweverij, een dorpje met allemaal zilversmeden en Ubud, een stadje in het binnenland van Bali. Die avond vlogen we naar Jakarta (we wilden helemaal niet naar Jakarta maar naar Phnom Penh, maar geloof het of niet, het was goedkoper om naar Jakarta te vliegen en dan via Singapore naar Phnom Penh) waar we met heel veel moeite aangezien NIEMAND engels kon een taxi hadden geregeld naar een hostel die we op internet hadden gezien (maar we hadden geen adres); dus na een uur over de snelweg te hebben geracet (ik werd helemaal zenuwachtig: het kan toch nooit zover zijn? Ja dus, Jakarta is HUGE) kwamen we NIET bij dat hostel aan. Gelukkig wel in een straat met veel andere hotels; we waren maar een binnengestrompeld waar we eerst naar een kamer werden gebracht zonder airco, te heet, toen naar een kamer met airco, te doen maar het was niet mogelijk om een extra matras op de grond te leggen dus met zn 3en in een 2persoon bed van 1.40 breed. Best.

De volgende dag Jakarta verkend. En wat we hadden ontdekt, nou, niet heel interessant. Ik zou bijna zeggen: sla Jakarta over als het kan. Bijna niemand kon tot onze grote frustratie engels, het leek alsof ze nog nooit toeristen hadden gezien aangezien we overal werden nageroepen ("Charlie's Angels! I love you!") en we met iedereen op de foto moesten én er waren gewoon niet veel leuke dingen te zien en doen (geloof me, bijna alles wat werd aangeraden door de uitgescheurde Jakarta-sectie uit een lonely planet uit 2000 hebben we gezien). De bajaj (jakartaanse tuctuc) was wel lachen, Monas (giga vrijheidsmonument) had een beetje derde rijk-trekken, de hang-out van de jeugd Ancol niet echt bruisend... Het hoogtepunt was wel dat we langs een kerk liepen waar een chique bruiloft aan de gang was, toevallig was de bruidegom half Nederlands en nodigde zijn nichtjes ons uit op de ceremonie bij te wonen. Super leuk! Ook het 'oud Batavia'-gedeelte van Jakarta was bijzonder, met allemaal Nederlandse trekken en oma-fietsen. Op een vlooienmarktje hebben we zelfs oude munten gescoord van de VOC (uit 1790) en Nederlands-Indië (1945). Maar we waren blij na 3 nachten Jakarta vroeg te mogen verlaten en naar Singapore te vliegen waar we dezelfde avond nog vandaan naar Phnom Penh vlogen. Daar aangekomen (in Singa) hadden we onze bagage een paar uur laten storen en pakten we de airtrain naar de stad. Zo gaaf, en super schoon! Hypermodern, veel shoppingmalls... Hadden maar 2 uurtjes waarvan het grootste deel een beetje rondgeslenterd maar weet nu al dat ik zeker terug wil!

's Avonds dus het vliegtuig naar Phnom Penh genomen, daar aangekomen kwamen we er al snel achter dat je hier naast in Cambodjaanse Riel (1 euro = 5500 riel) ook alles in Amerikaanse dollars kan betalen. Maf! Gingen met onze tassen in een Moto (Cambodjaanse tuctuc maar dan groot, je tegenover elkaar zitten en er met zn 6en in) naar een hostel aan een lake midden in de stad. Bleek 2 euro p.p.p.n. te zijn. Deal! Moesten wel weer met zn 3en in een 2persoons bed (twee 1persoonsbedden maar we slapen dwars dus ruimte zat) en het is behoorlijk ranzig haha :P Begin nu een beetje heel erg moe te worden (het is hier trouwens nu 6 uur later, kom steeds dichter bij huis!) dus ga een eind aan mn verhaal draaien. Vandaag Phnom Penh verkent (dat lake waar we aan zaten leek trouwens meer op een opgedroogde swamp, haha), naar S21 gegaan en de Killing Fields wat super veel indruk had gemaakt. Zoveel mensen vermoord in het korte regiem van Pol Pot, het was walgelijk en kreeg echt fysieke reacties op het zien van de beelden, door de kamers lopend waar duizenden mensen waren gemarteld, de massagraven, de eindeloze stapels schedels die in het monument waren opgeslagen...Na een beetje te zijn bijgekomen van die heftige beelden waren we nog naar een grote overdekte markt gegaan waar ze gelukkig niet de hele tijd naar je schreeuwden of je hun kraam in trokken. Net lekker gegeten voor nog steeds niet veel ($3,-). Grappig feitje: je kan alle, maar dan ook alle gerechten voor het luttele bedrag van $1,- 'happy' maken. Dus je gebakken eitje, pizza, nasi goreng, chicken curry... met wiet HAHA! Ben niet van plan het te proberen; heb geen zin in dit land in het ziekenhuis te belanden! Ben voor de rest wel fan en hou jullie op de hoogte over verdere avonturen!

Kussen van Eva