Sabaydee Laos! (om co na te apen ;p)

Het kost me steeds meer moeite om een beetje leuke blog uit de losse pols te schudden aangezien we zoveel meemaken dat ik eerst een uur mn travel journal aan het nalezen ben voordat ik weer een beetje weet wat de afgelopen 2 weken is gebeurd... Maar lieve mensen, dat heb ik natuurlijk allemaal voor jullie over! Hier komt het, mijn Laos-avontuur (want dat was het zeker):

We namen 18 maart de sleeperbus (topding! zie foto op facebook) van Ha Noi naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. In het bestelbusje waar we mee naar het busstation werden gebracht kwam ik erachter dat ik met mn stomme kop mijn PASPOORT bij de receptie van ons hostel had achtergelaten. Helemaal in paniek die lui opgebeld en mn mobiel in de hand van de driver gedrukt zodat hij kon uitleggen waar we nu in hemelsnaam waren zodat ze mijn paspoort konden brengen. Na het langste uur van mijn leven kwam die vent dus naar mij toe, " Yes miss, come, I have pasport ", nou ik dus met hem meelopen laat hij me een enveloppe zien waar die inzat maar eerst wilde hij natuurlijk geld. Daar had ik al op gerekend dus mn laatste dongs (200.000 = 10 euro?) apart gehouden zodat ie mn dollars niet kon zien. Eerst die enveloppe uit zn handen gegrist om te kijken of het daadwerkelijk mijn paspoort was, ja, geld naar zn hoofd gegooid en naar de bus gerend. Duizend excuses aan mijn mede-passagiers gemaakt en gaan met die banaan! Was een van de koudste busritten van mijn leven en bij de grens eerst nog 2 uur in de bus liggen tukken (we kwamen daar om 04:00 aan, om 07:00 ging de douane open en om 06:00 werden we de bus uitgekickt zovan, " Gaan jullie maar lekker een uurtje buiten blauwbekken! " Duidelijk weer een voorbeeld van systeem geen systeem.) Naja wij zijn de moeilijkste niet dus braaf overal gewacht, stempeltjes gehaald en pasfoto's ingeleverd, 200 meter door de bergen naar de grens gelopen (was een soort niemandsland) en om 08:00 waren we in Laos, back on track! Had geen idee dat het zo bergachtig was, heel ruig en ongerept; prachtig.

Aan het eind van de middag kwamen we na 20 uur reizen in Vientiane aan, het was HEET dus wij intens zwetend gelukkig. Guesthouse gezocht (een behoorlijk crappe uitgekozen) en meteen een nieuwe favo coffee-tent gevonden, Joma's, waar we nog vaker te vinden waren gedurende het korte verblijf. In Vientiane uiteindelijk weinig tot niks gedaan: er stond in de bijbel dat er een tempel was die, ook al ben je tempelmoe, zeker de moeite waard was maar we konden er de energie simpelweg niet voor opbrengen. In plaats daarvan een hele dag bij een zwembad gechilled. Oja, ik was er ook achter gekomen dat mijn malariatabletten de benen hadden genomen (het moet niet veel gekker worden!) en laat Laos nou helemaal een malariagebied zijn... Een beetje in paniek pharmacies in de stad afgelopen waar ze natuurlijk niet mijn illegale Lariam hadden, uiteindelijk de eerste en beste backpacker die in onze guesthouse sliep aangesproken welke malariapillen hij slikte, Lariam 250 mg? Bingo! Hij wilde me zelfs een heel doosje geven met 8 pillen waar ik de rest van mijn reis op zou kunnen teren. Ik zei natuurlijk 1000 maal dank en zoek aub uit hoeveel het heeft gekost want die dingen zijn super duur. Nou, dat had hij gedaan hoor (volgens mij zag hij winst in de zaak), het heeft me uiteindelijk 45 dollar maar zeker minder kopzorgen gekost.

De 21ste hadden we de bus naar Vang Vieng gepakt (tuben) en zonder te betalen onze rot-guesthouse verlaten (kan die mensen niks bommen, dus ons ook niet, was iets van 6 euro). Vang Vieng bleek dus uber relaxed te zijn in een prachtige bergomgeving met alleen maar lounge-barretjes die de hele dag 'Friends' of 'Family Guy' draaiden. Eindelijk in een dito guesthouse gevonden, spullen gedumpt en snel omgekleed, op naar de tube-barretjes! Was nog een tuctucrit van 10 minuten en toen we daar aankwamen: paradijs! Allemaal houten terassen boven de Mekongrivier met muziek, swings&slides, en buckets, heel veel buckets... Het was al om 18:00 afgelopen (want het begint om 11:00) dus we wilden weer terug naar het stadje toen Alex door haar enkel ging. Haar achter op een scooter gezet, co&ik op een quad (er waren geen tuctucs meer), uiteindelijk elkaar uit het oog verloren en verdwaald... Drama! De volgende dag een tube gehuurd samen met Mark, vriend van Alex die langskwam, en weer op naar de barretjes! Behoorlijk weinig getubed, vooral veel gedanst :) Om 17:00 moesten we onze tube gaan zoeken aangezien iedereen elkaars tube steelt en anders krijg je je deposit niet terug. Uiteindelijk na wat moeite toch gelukt! Om dat te vieren neppe Havaianas gekocht voor 20 000 kip (omgerekend denk ik 1,80). Tja, shopaholic... De volgende dag scooters gehuurd met Mark en Miriam (ik achterop bij Co omdat ik mezelf en de wegen niet vertrouwde) en op naar de Blue Lagoon; prachtig (wederom; zie foto's op facebook voor een impressie)! Blauwste water dat ik ooit heb gezien, ijskoud maar daardoor ook heerlijk verkoelend in de hitte. Daar een beetje liggen tannen, toen weer tuben maar had het niet laat gemaakt aangezien ik helemaal beroerd van al die buckets werd. De volgende dag kon ik het tuben na 3 dagen achter elkaar niet meer aan: ik was kapot! He-le-maal niks uitgevoerd en met Mark 3 uur Family Guy gekeken; heerlijk.

Vrijdag 25 maart de bus naar Luang Prabang gepakt; een prachtige weg door de bergen die wel een beetje lang duurde aangezien onze bus gewoon krot was (om het uur stopte de bus om water ofzo op de banden en de motor te gieten, waarschijnlijk tegen oververhitting?). Maar toen we aan het eind van de dag aankwamen waren we verliefd: Luang Prabang is pittoresk en heeft een fantastische Night Market met alleen maar leuke dingen (shoppen, shoppen, SHOPPEN!). Ook heerlijke eettentjes wijdverspreid... Meteen een nieuwe travel journal gekocht waar ik nu in aan het bladeren ben... wat hebben we ook alweer gedaan... Oja, we waren naar Kuang Si Waterfalls gegaan, wederom prachtig blauw water maar de watervallen gaan ons net zoals de tempels steeds minder interesseren. De volgende dag helemaal niks uitgevoerd, alleen Grote Inkopen gedaan op de Night Market (maak jullie geen zorgen, vooral cadeautjes!). Helaas begon ik me steeds beroerder te voelen, de eerste keer in Azie dus ik mag mezelf gelukkig prijzen, dus vroeg naar bed gegaan aangezien we de volgende dag een Cooking Class hadden. Alleen voelde ik me toen ook niet beter. Ik was wel meegegaan omdat ik het simpelweg niet wilde missen en het was leuk want we gingen eerst naar de markt voor een soort food-tour. Heb nog 2 gerechten gemaakt maar uiteindelijk een beetje buiten liggen maffen omdat ik die kookgeuren niet kon uitstaan. Nog wel wat dingen geproefd en was veelal heerlijk! Hebben nog een receptenboekje meegekregen dus naast Vietnamees wordt er nu ook Laotiaans voor jullie gekookt!

Die avond met de bus naar Houay Xai gereden (voelde me gelukkig weer wat beter) want daar hadden we de Gibbon Experience geboekt! (www.gibbonexperience.org) We zaten in de bus met 2 Canadezen die we al eerder waren tegengekomen in Vang Vien en een Aussie-chick die we ook van een eerdere busrit kenden. Het was de HELSTE busrit van mn leven, geen sleeperbus en alleen maar potholls... Tja, de keerzijde van backpacken. Aangekomen in Houay Xai met Cia (Aussie) een kamer genomen in Sabaydee Guesthouse (btw: 'Sabaydee' = Hallo) en met haar en de Canadezen (Rob en Sean) naar de Gibbon Experience Office gegaan om te kijken of we morgen met zn allen konden beginnen (wij hadden eigelijk voorde 31ste geboekt maar wilden niet nog een dag in dit gat verkwisten). Dat kon niet; er waren maar 4 plekken vrij. Wij balen, Cia zou sowieso gaan en dan is het of wij, of de Canadezen. We hadden het al over kop of munt toen iemand van ons zich herinnerde dat die vrouw van de Gibbon had gezegd dat 2 mensen nog niet hadden betaald. Misschien als we wat meer betaalden dat wij dan voor konden gaan op die mensen die wel al hadden gereserveerd. Omkopen dus. We zijn in Azie, waarom ook niet? En ja hoor, als we 500 000 kip meer konden betalen konden we meteen morgen met zn allen beginnen. OKE! Dat hebben we natuurlijk gedaan, om het te vieren bestelden die jongen om 11:00 meteen een Beerlao en ik had graag meegedaan maar voelde me opeens weer misselijk dus teruggegaan naar de kamer en vervolgens 5 uur in coma gelegen. Toen ik wakker werd had iedereen al inkopen gedaan (handschoenen voor het ziplinen en een headtorch), dus die moesten worden ingeslagen, evenals wat snacks en water voor de volgende dag.

Ik begin een beetje schrijfmoe te worden (deze blog is al veels te lang) dus ga er een einde aan draaien. Kan wel uitgebreid erop ingaan hoe geweldig de Gibbon Experience was, maar het is bijna niet uit te leggen. Het zijn echt van die dingen die je gewoon MOET meemaken. Het ziplinen was magisch, 50 meter hoog door de Bokeo-bush sjeezen, we sliepen dus met Cia, Sean, Rob en 2 Britten (Harrison en Liam) in een fantastische, three-story-high treehut met een badkamer die uitkijkt over het regenwoud (je hebt sowieso overal 360 graden grande view). We werden volledig gecaterd (rijst breakfast, lunch and dinner haha) en hadden gewoon ontzettend veel lol. En we hebben zelfs Gibbons gezien! Op de laatste dag; we konden geen betere afsluiter bedenken. Toen we 1 april (geen grap haha) terugkwamen waren we moe maar verzadigd. We hadden nog maar een uurtje en toen begon al een nieuw avontuur: Thailand! Houay Xai ligt op de grens, je hoeft alleen de rivier over te steken en je bent er. Die avond de bus naar Chiang Mai gepakt waar ik in mijn volgende blog meer over ga vertellen! Nu lekker eten in Bangkok, het hoofdstuk Laos is afgesloten.